Goizeko 7:00tan despertadoreak ensatu nau, beno telefono
mugikorreko alarmak. Segituan zerrekin asmetu dudan gogoratu naiz. Lehen
inpresioa ez da atsegina izan, lehenik nire irakasle rola zalantzan jartzen
zelako, baina ondoren ideiak ere eman dizkidala esan beharra daukat.
Hauxe zen egoera. Ikasle talde batekin klasea
hastera nindoala, bapatean ez dakit zergatik, nik programatuta ez nituen
aktibitateak egiten hasi dira ikasleak, euren kabuz. Hoberena, ikasleak beraiek
prestatutakoak zirela eta antzerki bidez ikusarazten zituztela irakasgaiko edukiak; edo
behintzak horien inguruan pentsatzera bideratuta zeuden. Ametsean ez nuen hori pentsatzen baina orain esna nagoela zera diot "ze onak ikasleen ideiak! Qué cracks!". Bestea alde batetik, okerrena, niri zuzendutako kritikak ziren, klasean egiten nuenak ez zuela
ezertarako balio, ez nituela motibatzen, etab. Honi lotuta ikasleen jarrera edo
hitz egiteko modua zen sinesgarriena: errespetu gabekoa, benetan esaten zutenak minik
eragingo ote zuen edo ez pentsatu gabe, ni baztertuz…. Aldi berean bitxia zen nire jarrera; orain arte behintzat, eta dudan izakeragatik, erakutsi ez dudan alderdia azaltzen nuen bizpahiru ikasle nire tutoretzara etortzeko esanez.
Bi irakurketa egin ditut:
- Lehengo urteko esperientzia eta aurtengo erabat desbredinak izaten ari dira eta irakasgaiaren planteamendua errebisatu behar dudanaren seinale da.
- Azken asteetako gertaerek niregan eragina dute. Itota aurkitzen naiz eta ametsak hori erakusten dit.
Kaixo Lore,
ResponderEliminarZure istorioarekin, irakasle izatea zer den ondo izladatzen duzu. Formakuntza, ziurtasunetan oinarritzen dela dirudi. Aldiz, irakasle gara gure ziurgabetasunean, eta honela da hezkuntza kontestua gainera.
Ondo izan,
Estitxu